tura

Verba (v)

  1. bertura-tura
KBBI III Bahasa Minangkabau
tu·ra Mk, ber·tu·ra-tu·ra v 1 merongseng; merotok; marah-marah; 2 berkata-kata yg bukan-bukan; mengigau
tupai-tupai palka ~ tupai-tupaian ~ tupang ~ tur ~ tur studi ~ tura ~ turang ~ turang atap ~ turang jala ~ turangga ~ turap