timbrung

Verba (v)

  1. menimbrung
KBBI III Bahasa daerah Jawa
tim·brung Jw v, me·nim·brung v ikut serta berbantah (berkelahi, menuduh, dsb); mencampuri (perkara orang dsb)
timbau ~ timbel ~ timbil ~ timbo ~ timbre ~ timbrung ~ timbuk ~ timbul ~ timbul tenggelam ~ timbun ~ timbunan