terkejar-kejar

Verba (v)

  1. terburu-buru; tergesa-gesa: anak itu lari ~ ingin cepat sampai di rumah
KBBI III

Kata Dasar

kejar

terkedip ~ terkedip-kedip ~ terkehel ~ terkejam ~ terkejar ~ terkejar-kejar ~ terkejut ~ terkekang ~ terkekau-kekau ~ terkekeh-kekeh ~ terkekek-kekek