pundung

Nomina (n)

  1. gundukan tanah
  2. sarang semut (berupa gundukan tanah)
KBBI III Bahasa daerah Jawa
pun·dung Jw n 1 gundukan tanah; 2 sarang semut (berupa gundukan tanah)
pundi ~ pundi-pundi ~ punding ~ punduh ~ punduk ~ pundung ~ pung ~ pungak-pinguk ~ punggah ~ punggahan ~ punggai