munajim

Nomina (n)

  1. peramal berdasarkan ilmu perbintangan; ahli nujum
KBBI III Bahasa Arab
mu·na·jim Ar n peramal berdasarkan ilmu perbintangan; ahli nujum
mumut ~ muna ~ munafik ~ munafikin ~ munajat ~ munajim ~ munasabah ~ muncang ~ munci ~ muncikari ~ muncrat