mengebat

Verba (v)

  1. mengikat; membalut
KBBI III

Kata Dasar

kebat

  • mengebat erat-erat, membuhul mati-mati: membuat aturan (perjanjian) dengan sempurna
mengebal ~ mengebalkan ~ mengeban ~ mengebas ~ mengebaskan ~ mengebat ~ mengebatkan ~ mengebel ~ mengebelakangkan ~ mengebiri ~ mengebiskan