mengaum-aumkan

Verba (v)

  1. menggembar-gemborkan; membual-bualkan: ia ~ kepandaiannya
KBBI III Kiasan

Kata Dasar

aum

mengatuskan ~ mengaudit ~ mengaulkan ~ mengaum ~ mengaum-aum ~ mengaum-aumkan ~ mengaung ~ mengaur ~ mengaus ~ mengausi ~ mengauskan