mencelakakan

Verba (v)

  1. mendatangkan (menimbulkan) celaka; menyebabkan mendapat celaka: perpecahan dan percekcokan itulah yang telah ~ kita
  2. menjerumuskan ke dalam kesengsaraan hidup: mana ada orang tua hendak ~ anaknya
KBBI III

Kata Dasar

celaka

  • ebsoft: ill starred
mencekup ~ mencekut ~ mencela ~ mencelak ~ mencelakai ~ mencelakakan ~ mencelaki ~ mencelampakkan ~ mencelang ~ mencelangakkan ~ mencelapaki