kemu

Verba (v)

  1. berkemu
  2. (Jk)mengemu
KBBI III Bahasa daerah Jawa
Sinonim
v: berkemu; berkumur; mengemu
Turunan
v: berkemu; mengemu
  • ebsoft: 1. ber-, meng- rinse out the mouth. 2. meng- mutter, mumble.
  • gkamus: 1. ber-, meng- rinse out the mouth. 2. meng- mutter, mumble.
1ke·mu Jw v, ber·ke·mu v mencuci mulut dng memasukkan air ke dl mulut, menggerak-gerakkannya sebentar, kemudian mengeluarkannya kembali; berkumur

2ke·mu Jk v, me·nge·mu v 1 berkata-kata dng mulut tertutup; menggumam; 2 mengulum
kempul ~ kempunan ~ kempung ~ kemput ~ kempyang ~ kemu ~ kemubaziran ~ kemucing ~ kemuda-mudaan ~ kemudaan ~ kemudahan