jengket /jéngkét/

Verba (v)

  1. berjengket
KBBI III
  • ebsoft: see JINGKAT.
  • gkamus: see JINGKAT.
jeng·ket /jéngkét/ v, ber·jeng·ket v berjalan (berdiri) dng mengangkat tumit dan hanya ujung jari kaki yg berjejak;

men·jeng·ket v berjengket;

ber·si·jeng·ket v berjalan dng mengangkat tumit dan hanya ujung jari kaki yg berjejak;

ber·se·jeng·ket v bersijengket
jengkel ~ jengkelit ~ jengkeng ~ jengker ~ jengkerik ~ jengket ~ jengki ~ jengking ~ jengkit ~ jengkol ~ jengkolet