gelimpang

Verba (v)

  1. bergelimpang
KBBI III
ge·lim·pang, ber·ge·lim·pang v terbaring (di tanah dsb); menggeletak;

ber·ge·lim·pang·an v bergeletakan; berkaparan: mayat-mayat ~ di lapangan;

ter·ge·lim·pang v bergelimpang
gelimang ~ gelimantang ~ gelimbir ~ gelimbiran ~ gelimir ~ gelimpang ~ gelimun ~ gelincir ~ gelincuh ~ gelinding ~ gelindingan