beruntung-untung

Verba (v)

  1. dengan mengadu untung saja (tidak mengharapkan mesti berhasil); berserah kepada nasib; untung-untungan
KBBI III

Kata Dasar

untung

beruntai-untai ~ beruntaian ~ beruntun ~ beruntun-runtun ~ beruntung ~ beruntung-untung ~ beruntus ~ beruntusan ~ berunyai ~ berunyai-unyai ~ berupa