bermukim

Verba (v)

  1. bertempat tinggal; berdiam: banyak juga yang - di tempat itu
KBBI III

Kata Dasar

mukim

bermuka suram ~ bermuka tebal ~ bermuka tembok ~ bermuka-muka ~ bermukah ~ bermukim ~ bermula ~ bermula-mula ~ bermuluk-muluk ~ bermulut ~ bermulut asin