berketai-ketai

Verba (v)

  1. pecah (hancur, remuk, dsb) menjadi kecil-kecil (tentang bangkai, kayu)
  2. sobek kecil-kecil: baju anak itu ~ digigit-gigit anjing
KBBI III

Kata Dasar

ketai

berkesiur ~ berkesiuran ~ berkesot ~ berkesudahan ~ berkesungguhan ~ berketai-ketai ~ berketak ~ berketak-ketak ~ berketak-ketik ~ berketakutan ~ berketam