berdengut

Verba (v)

  1. berbunyi dengut: kedengaran bunyi gung ~ dengan tiada berkeputusan
KBBI III

Kata Dasar

dengut

berdengkur ~ berdengkus ~ berdengu ~ berdengung ~ berdengus ~ berdengut ~ berdengut-dengut ~ berdentam ~ berdentang ~ berdentang-dentang ~ berdenting