bekam

Verba (v)

  1. membekam
  2. membekam

Nomina (n)

  1. bekas pijitan (tindihan) pada kulit
KBBI III
  • ebsoft: 1. bruise. 2. mem-bekam 1) bleed s.o. 2) seize (prey).
  • gkamus: 1. bruise. 2. mem-bekam 1) bleed s.o. 2) seize (prey).
1be·kam v, mem·be·kam v 1 mengeluarkan (memantik) darah dr badan orang (dng menelungkupkan mangkuk yg diisi api pd kulit sehingga kulit menjadi bengkak, kemudian digores dng benda tajam supaya darahnya keluar); 2 Jk mencengkam; mencengkeram;

pem·be·kam n 1 alat untuk membekam (mangkuk); 2 orang yg membekam

2be·kam v, mem·be·kam v memendam (menyembunyikan) perasaan dsb: wanita pandai - perasaannya

3be·kam n bekas pijitan (tindihan) pd kulit
  Bahasa Indonesia Bahasa Asing Kata kunci Bidang Sumber
1. bekam hijamat bekam Agama Islam Pusba

  • 1 - 1 dari 1 entri

bekah ~ bekakak ~ bekakas ~ bekal ~ bekal-bekalan ~ bekam ~ bekantan ~ bekap ~ bekas ~ bekas luka ~ bekas tangan